Αύγουστος μήνας και τα σταφύλια ωρίμαζαν ανάλογα με την ποικιλία τους. Τα αμπέλια ήταν πολλά την εποχή εκείνη διάσπαρτα στις γύρω περιοχές από το χωριό. Στην κάθε περιοχή ευδοκιμούσαν οι συγκεκριμένες ποικιλίες. Τα περισσότερα σπίτια είχαν το δικό τους αμπέλι για τα φαγώσιμα σταφύλια και για να βγάλουν το κρασί της χρονιάς τους.

Υπήρχαν πολλά αμπέλια στο Ξηρόκαμπο κοντά στα γραφικά πυργέλια (σπιτάκια μικρά) που κάνανε το καλοκαίρι τους. Στην Τραπεριά επίσης υπήρχαν πολλά αμπέλια γιατί και εκεί κάνανε καλοκαίρι κοντά στην εκκλησία του Ταξιάρχη  όπου υπήρχε και καφενείο. Στο Φλού, στα Αμπέλια, στη Νυφίδα και σε πολλές άλλες περιοχές.

Οι γυναίκες του σπιτιού περίμεναν πως και πώς να ωριμάσουν οι σουλτανίνες για να φτιάξουν το γλυκό που ήταν εύκολο και γινόταν πολύ όμορφο. Διάλεγαν σουλτανίνα (σταφίδα) και ρόγες που ήταν σφιχτές και χοντρές. Την καθάριζαν από τα κοτσάνια και την έπλεναν πολύ καλά. Έπειτα την έβαζαν σε τρυπητό ή κατάλληλη πετσέτα να στραγγίσει καλά. Έβαζαν στη συνέχεια τη ζάχαρη να βράσει με το νερό και να δέσει καλά σε πυκνό σιρόπι. Το κατέβαζαν από τη φωτιά και όταν κρύωνε ελαφρώς ρίχνανε μέσα τα στραγγισμένα σταφύλια. Τα βράζανε σε πολύ δυνατή φωτιά, έπαιρναν τον αφρό που έκανε με ένα κουτάλι και όταν το γλυκό έδενε καλά έριχναν το χυμό του λεμονιού. Το άφηναν να πάρει μία δύο βράσεις και το κατέβαζαν από τη φωτιά τότε έριχναν και  τη βανίλια. Η πολύ δυνατή φωτιά συντελούσε στο να δέσει γρήγορα το σιρόπι του γλυκού και να διατηρήσει το κεχριμπαρένιο χρώμα του το σταφύλι.

Η αναλογία του γλυκού ήταν ως εξής (τότε τα μετρούσαν με  μέτρο την οκά ή με τα ποτήρια - 2 ποτήρια σταφύλι / 1 ποτήρι ζάχαρη)

1 οκά σταφύλι σουλτανίνα (1 κιλό και 280 γραμ)

300 δράμια ζάχαρη (960 γραμ)

1 φλιτζάνι τσαγιού νερό

1 κουταλάκι του γλυκού χυμό λεμονιού

2 χαρτάκια βανίλια

Σε πολλά σπίτια τα παιδιά το έβαζαν πάνω στο ψωμί και το έτρωγαν για πρωινό ή κολατσιό.

Γλυκό με σταφύλι ξεφλουδισμένο

Με τον ίδιο τρόπο έφτιαχναν και γλυκό με καθαρισμένα σταφύλια. Χρησιμοποιούσαν  μία συγκεκριμένη ποικιλία (τους ραζικέδες). Ξεφλούδιζαν μία μία τις ρόγες και με φουρκέτα ή χοντρή βελόνα έβγαζαν τα κουκούτσια με προσοχή για να μην ανοίξει η ρόγα. Για να πετύχει έπρεπε να το βράσουν και αυτό σε πολύ δυνατή φωτιά ώστε να διατηρήσει το ανοιχτό του χρώμα και να είναι πολύ καλά δεμένο το σιρόπι του. Η αναλογία  του ήταν ακριβής όπως και της σουλτανίνας.

Η παραπάνω  συνταγή  υπόκειται σε πνευματικά  δικαιώματα